“…een plaats leren kennen is als een taal leren spreken, het vergroeien gaat als vanzelf, lijkt op een kind dat in zijn aardse lichaam groeit / het is gemakkelijker om iets te leren als een mens nog weekdier is, de schelp waarin hij groeit zijn vorm bepaalt…”

Voor Literair platform Vuurland schreef Elisa Verkoelen een serie van acht teksten over tussenruimtes die bij het verhuizen bloot komen te liggen; vaak per toeval, soms door er naar op zoek te gaan. ze zijn vaak te vinden in zich herhalende zaken, angsten en gedachten, dingen die mensen tegen zichzelf zeggen als ze niet kunnen slapen.