die op een soort huiden lijken
‘die op een soort huiden lijken’ is gebaseerd op terugkerende dromen die Elisa Verkoelen heeft over het huis waar ze opgroeit. De installatie is ontstaan uit haar persoonlijke verzamelingen, geschreven teksten, gevonden- en gemaakte werken. Het project gaat in wezen over een gevoel van derealisatie, een gevoel dat ze koppelt aan het verhuizen van het huis waar ze opgroeide naar een nieuwe, vreemde plek. ‘Het gevoel van uit mijn lichaam treden, komt het dichts bij het gevoel van niet te weten waar ik ben, alsof ik met mijn nieuwe ogen, naar een oude wereld kijk. Ik zoek naar houvast door huiden te verzamelen, me steeds in andere lichamen te passen’.
zonder titel
het kind dat in mij groeit is niet van mij
ik ben haar zelf
het kind groeit passend in mijn eigen lichaam
aan de rand van haar bestaan
grenst de kust van het mijne
haar haren groeien niet langer dan ik de mijne kort knip
haar lichaam groeit niet zwaarder dan mijn armen kunnen dragen
het kind bestaat aan de grenzen van mijn zijn
maar als de zon hoog staat en de stille ruimte zwijgend wacht
vormt haar schaduw zich naar de mijne, strekt ze zich uit
en ik laat haar, zacht
mijn binnenwereld verlaten via het licht dat het donker ontmoet
ze vormt zich passend naar de echte wereld
ze leert van mij hoe leven moet
mijn werk doet de laatste tijd
steeds vaker wat ik wil
of dat iets goeds is, weet ik niet
ik denk dat het niet zozeer uitmaakt
welke vorm ik aan de dingen geef
of bij welke namen ik ze noem
ik hoef er niet voor te werken
ik groei langzaam met ze mee
eigenlijk is het maken
niet meer dan een vorm van tussenruimte
een ruimte van waaruit ik durf te kijken
de wereld om me heen te leven, soms te vangen
ik beslis zelf
wat er wel en niet toe doet
maak de delen passend
puzzel de antwoorden in mijn vragen
het enige wat werkt is blijkbaar het wachten
ik kan het licht niet dwingen anders te gaan dansen
ik kan ervan besluiten
samen te vallen met de dag
het wachten doet me inzien
we groeien naar de zon
de zon
‘Schaduwen kennen geen vorm’ Odapark Venray | Fotografie door Peter de Ronde
Begeleiding
Joep Vossebeld Marjolein van der Loo Merlijn Huntjens
Exposities
Odapark Venray Museumnacht Maastricht
Museumnacht Maastricht 2022 | Lutherse Kerk